Word jij verliefd op STUCK IN LOVE?

STUCK IN LOVE blijft steken in het zwarte gat van de middelmatigheid.

STUCK IN LOVE is een familiaal drieluik over de steeds groeiende verhouding ten opzichte van de liefde. En met liefde bedoelen we die met een hoofdletter: dé Liefde. De vader (Greg Kinnear) heeft een stukgelopen huwelijk met de moeder (Jennifer Connelly) van zijn kinderen. Kinderen, een meisje en een jongen, die daar elk anders op hebben gereageerd. De oudste dochter (Lily Collins) heeft een cynische liefdesloze houding aangenomen, terwijl de jongste zoon (Nat Wolff) een borderline hopeloze romanticus is. Eén ding hebben ze gemeen, ze zijn allemaal schrijvers, onder het mentorschap van de pater familias. Een lastige premisse voor een middelmatige film als dit.

De voorspelbare dialogen over de creatieve strijd van de kunstenaar – want in dit soort films, zijn schrijvers ineens kunstenaars – botsen met de modaliteit die de film aan de dag brengt. Creativiteit is in het generische scenario onbestaande, noch in de dialogen, noch in de automatische acteerprestaties. De passie waarover zo graag wordt gepraat ontbreekt in de hele lijn en al zeker in de omgang van de cast. Met STUCK IN LOVE heeft regisseur Josh Boone een film gemaakt die heel hard haar best doet te voorspellen dat ze inhoudelijk volledig leeg is. Ware het nu nog in een mooie doos verpakt, zou der nog iets te bekoren zijn. Standaard, modaal, en doorsnee zijn de kernwoorden.